Chương 4Xin chào! Nếu điều, tôi đã quá dài với chương này, nhưng cảm hứng chỉ đơn giản là không): và cũng không có nhiều thời gian để trả lời đánh giá của họ. Tôi xin lỗi! Nhưng tôi hứa với bạn rằng nó compensare chúng bằng cách nào đó, Vâng, tôi sẽ cho họ giải trí.Bây giờ các chương!0o0o0o0o0o0o0o0o0o0o0Sáng hôm đó đã tăng từ sớm, quá cho hương vị của ông. Nhưng ông đã lợi dụng đó để nhận ra để mua tất cả mọi thứ bạn cần cho đêm đó, tôi muốn cung cấp cho một bất ngờ cho chú thỏ dễ thương của bạn.Phải mất nhiều thời gian để chọn những điều hoàn hảo; thực phẩm, đồ uống, màu sắc của embellishments... và trên tất cả các món quà.Không được thực hiện trước khi thời gian đó mà tôi không biết những gì ông thực sự thích để Kurousagi, nghĩ về việc mua một số sô cô la, nhưng đó là rất sáo rỗng. Quần áo không phải là một lựa chọn mà không biết thích của Kurousagi, đã cùng với giày dép. Ông nghĩ về việc mua một đĩa của ban nhạc yêu thích của mình, nhưng nhận ra rằng tôi không biết những gì đã. Tuyệt vọng, cô đã đi đến sự cứu rỗi chỉ của cô, mặc dù một sự cứu rỗi khá đáng xấu hổ.Ông đến nhà được nạp với các đồ trang sức và thực phẩm cho bữa ăn tối, tôi rời khỏi tất cả mọi thứ trên bàn và đã đi đến tầng thứ hai. Trên thực tế, tôi đã về để vượt qua một sự xấu hổ rất lớn. Ông đến một cửa gỗ gụ và tôi chơi ba lần.-Hey, bạn có? -Sau khi một thời điểm, cửa mở và hạt dẻ của mình nhìn ra ngoài.–¿Qué quieres, Izayoi? –Por más improbable que sonara, hace unos días había hecho enfadar a You, con todo y lo tranquila que era la chica la había hecho enojar, y por eso no le había hablado en días.–Yo…necesito un favor. –You se cruzo de brazos y lo miro con molestia–¿Y que es lo que necesitas? – Pregunto alzando una ceja con cierto aire de curiosidad.–Yo… quiero saber que lo gustaría a Kurousagi de regalo.You lo miró primero con incredulidad para después empezar a reírse como loca durante algunos minutos, finalmente cuando acabo de reírse se secó las lagrimas provocadas por la misma risa y se dirigió a Izayoi.– ¿Es enserio? Se la pasan besándose como locos cada vez que se ven y ni siquiera sabes ¿qué es lo que quiere de regalo? Eres un pésimo novio Izayoi.–No somos novios – Fue lo único que atinó a decir el rubio. Era cierto, novios o no eso demostraba total falta de interés, increíblemente patético.–Como sea, te ayudaré a conseguirle un regalo.You jaló a Izayoi dentro de la habitación, de donde no salió en la siguiente media hora.…Finalmente tenía el regalo, y no podía ser más perfecto. No podía estar más agradecido con You, ella lo había salvado de un gran apuro.Inmediatamente tuvo listo el regalo se dirigió a su casa a preparar todo para la cena, Azuka cocino mientras que él y You decoraron la casa, en su opinión la decoración quedo muy bien, sobre todo por el muérdago que colocó en un lugar estratégico donde estaba seguro que Kurousagi iría. Finalmente llegó la noche y sus invitados empezaron a llegar; Jin, Lily, Leticia e incluso Shiroyasha, pero la única que le interesaba era Kurousagi, esa noche se veía realmente hermosa con ese vestido rojo y su cabello recogido en un lindo moño. Simplemente perfecta.Cenaron un delicioso pavo asado, puré de patatas y ensalada de manzana. A acabar la cena, Kurousagi se dirigió a la puerta –ya con su abrigo puesto–. Kurousagi tenía la costumbre de que siempre al acabar de cenar salía a ver la nieve caer, una costumbre que Izayoi conocía muy bien.–¿Vas a salir, Kurousagi?.–Si, Izayoi–kun – contestó la conejita con una sonrisa, esas fiestas la ponían de muy buen humor. Izayoi volteo a ver disimuladamente a ambos lados, todos estaban muy ocupados en sus asuntos como para notar que ellos saldrían un momento.–Entonces te acompaño. – Kurousagi solo asintió y salió de la casa seguida de cerca por Izayoi, en cuanto salieron de la puerta Izayoi tomó su mano, impidiendo que avanzara más.–Espera un momento– Dio un paso adelante – Creo que deberías fijarte más en donde te paras, Kurousagi. – Dijo con una sonrisa pícara. La chica solo la miro confundida unos momentos, Izayoi levanto la vista y Kurousagi siguió la trayectoria de sus ojos. Sobre ellos dos había un lindo muérdago, era sencillo, tanto que fácilmente se pasaba por alto, a menos claro que alguien te lo mostrara.
–Izayoi–kun..N-no estarás p-pensando en…
–Es un muérdago Kurousagi, no podemos romper la tradición – Izayoi acercó peligrosamente su cara a la de Kurousagi, la chica solo cerró los ojos esperando el beso, pero solo sintió como su frente se juntaba a la de Izayoi y la cálida respiración del chico enfrente suyo. Abrió los ojos confundida por las acciones de Izayoi, generalmente él era más obsesivo y no esperaba un consentimiento de la chica al momento de besarla, pero en cuanto abrió los ojos se encontró con una tierna e inesperada mirada del rubio.
–Feliz navidad, Kurousagi – el chico tomó su mano y la levantó, colocó un pequeño paquete en su mano y la cerró en torno a el paquete. Antes que Kurousagi pudiera
đang được dịch, vui lòng đợi..